De zesde straal van idealisme en toewijding speelt een belangrijke rol in het beïnvloeden van het emotionele gebied. Meestal is het emotionele lichaam afgestemd op de zesde of de tweede straal, hoewel er uitzonderingen zijn.
Het ideaal is sterk verbonden met gevoelens, net zoals ideeën dat zijn met denken. Op een hoger niveau kunnen idealen echter gekoppeld zijn aan archetypische patronen, oftewel goddelijke patronen die voorafgaan aan het vermogen van de geest om zich aan te passen in tijd en ruimte. Een ideaal kan zich manifesteren als een aantrekkelijk idee op het emotionele vlak, of zelfs hoger reiken en een verbinding vormen met intuïtie.
Het kenmerk van de zesde straal is een sterke focus en intensiteit. Mensen kunnen zich vastklampen aan een ideaal met hardnekkigheid en toewijding. Dit is een belangrijke ontwikkelingsfase, omdat het zorgt voor persoonlijke groei binnen een specifieke focus, die uiteindelijk uitmondt in een bredere ontwikkeling die bij de tweede straal van liefde wijsheid hoort.
Het gevaar van de zesde straal schuilt in het misbruik van zijn energie. Wanneer kinderen bijvoorbeeld worden opgevoed met idealen die een bepaalde religie, ras, sociale klasse, beroep of natie boven anderen verheffen, zaait dit de zaadjes van fanatisme, bekrompenheid en onwetendheid. Scheidende idealen leiden vaak tot een onvolledig begrip van het grotere geheel. Bovendien kan onderwijs dat puur gericht is op academische vaardigheden voor een verre toekomst, zoals het verkrijgen van een baan, de juiste motivatie en aspiratie beperken. Dit moedigt kinderen aan om te dromen van materiële voordelen in plaats van een passie voor waarheid en inclusiviteit te ontwikkelen.
De juiste emotionele ontwikkeling richt zich op aspiraties die leiden tot volledigheid en verbondenheid. De zesde straal wijst de weg naar de tweede straal. Concurrentie transformeert in samenwerking, streven leidt tot inzicht, en het zien van waarheid in een deel helpt om het grotere geheel te begrijpen.
Het volgende geparafraseerde citaat uit ‘Opvoeding in het Nieuwe Tijdperk’ (pp. 87-8) illustreert hoe een nieuw, breder scala aan idealen naar voren treedt om de beperkingen van verdeeldheid binnen groepen te vervangen. Deze nieuwe idealen benadrukken inclusiviteit en streven naar een holistische benadering, waarbij de nadruk ligt op samenwerking en verbondenheid in plaats van afscheiding en exclusiviteit. Dit vormt een belangrijke stap richting een meer verenigde en alomvattende visie op menselijke ontwikkeling en interactie.
Een internationaal opvoedingssysteem, ontwikkeld door samenwerkingen tussen ruimdenkende leraren en onderwijsexperts uit alle landen, is vandaag de dag hard nodig. Zo’n systeem kan een grote bijdrage leveren aan wereldvrede. Gelukkig zijn er al stappen gezet in deze richting; groepen opvoeders komen samen om ideeën uit te wisselen en een beter systeem te ontwerpen. Het doel is om miljoenen kinderen, ongeacht hun afkomst, op een onpartijdige manier waarheid te leren zonder vooroordelen.
Inclusiviteit wordt werkelijkheid wanneer iedereen als gelijke wordt gezien. Kinderen leren dat het niet uitmaakt of iemand een Aziaat, Amerikaan, Europeaan, Brit, Jood of heiden is. Het belangrijkste is dat iedereen een unieke achtergrond en geschiedenis heeft die kan bijdragen aan het welzijn van het geheel. De sleutel ligt in een houding van goede wil en het bevorderen van goede menselijke relaties.
Ook wereldwijde eenheid wordt een realiteit wanneer kinderen begrijpen dat religieuze verschillen meestal te maken hebben met waar iemand geboren is. Bijvoorbeeld, iemand geboren in Italië zal waarschijnlijk Rooms-Katholiek zijn, terwijl een geboren Jood de Joodse leer zal volgen. Iemand in Azië zal mogelijk moslim, boeddhist of hindoe zijn, terwijl iemand uit andere landen misschien protestant is. Kinderen leren dat deze verschillen vaak voortkomen uit menselijke interpretaties van waarheid. Wanneer ze dit begrijpen, zullen conflicten en verdeeldheid geleidelijk verdwijnen, en zal het idee van één mensheid centraal komen te staan.